Workshop kindergedrag
Mijn naam is Shaha en ik moeder van 4 kinderen. Mijn man werkte als klusjesman in Syrië, hij zorgde goed voor ons, ik kan oprecht zeggen dat we een gelukkig gezin waren.
Vier jaar geleden moesten we ons land noodgedwongen verlaten vanwege de oorlog, we verloren ons huis en de mensen waar we van hielden. We verhuisden naar Turkije en vervolgens naar Nederland. Voor mijn man werd het allemaal teveel, hij werd erg ziek, hij leed aan hevige pijn in zijn borst, naast diabetes die zijn gezichtsvermogen en mobiliteit aantasten. We hadden niet verwacht dat het ons zo moeilijk af zou gaan het was één en al uitdaging, het leren van een nieuwe taal die voor ons klonk als een codetaal, een zieke echtgenoot, 4 kinderen die de steun van hun vader en moeder nodig hebben, het was één grote nachtmerrie voor mij.
Één van de situaties waar ik me verloren voelde was toen ik voor het eerst naar de school van mijn kinderen ging om het schoolgeld te betalen, ik stond alleen en voelde me als een alien, kijkend naar de lippen van deze leraar om te proberen iets te begrijpen en al mompelend probeerde ik me duidelijk te maken, ik voelde me werkelijk waar een dwaas! Maar wat had ik kunnen doen? Ik probeerde mijn zoon te bellen, maar de batterij van mijn telefoon was leeg, ik wist niet in welke klas hij zat, en zelfs niet hoe zijn mentor heette. Het was moeilijk voor mij om Nederlandse namen te onthouden, behalve Jan natuurlijk, uiteindelijk ben ik naar school geweest zonder iets te hebben bereikt, ik voelde me machteloos en compleet nutteloos.
De kloof tussen mijn kinderen en ik werd steeds groter, het lukte me niet meer om ze te begeleiden zoals ik dat altijd heb gedaan, bovendien begreep ik hun gedrag niet meer, zag ik het goed, liepen de kinderen nu 10 stappen vooruit en ging ik alleen maar stappen achteruit?
Via vrienden hoorde ik over It's My Child, ze vertelde me hoe krachtig ze zich voelde na deel te hebben genomen aan dit programma. In het begin was ik vond ik het een beetje eng, maar toen ze me vertelde dat er ook ouders zijn die mijn taal spraken, sloot ik me gelijk aan bij één van deze groep ouders.
Ik voelde me vrij snel op mijn gemak en deelde mijn zorgen met de groep en toen kreeg ik de bevestiging van de andere ouders dat ik niet de enige was die deze zorgen had, er gleed heel wat van mijn schouders af. Met trots slaagde ik erin een workshop voor mezelf en de rest van de groepen te organiseren. Hend Eltanamly die de workshop gaf, werkte voor de Universiteit van Amsterdam en had kon ons veel vertellen over de ontwikkeling van kinderen, we kregen genoeg waardevolle tips. Als groep wisselden we onze ervaringen uit en door het delen van de tips konden we op onze eigen manier onze kinderen weer bijsturen.
- Shaha Khalaf -